ေတာနဲ႕ေတာင္နဲ႕ ေမာခဲ့ေမွာင္ခဲ့ ေနာင္တရခဲ့တာေတြ
တိတ္ေခြရဲ့အစကိုျပန္သြားၾကည့္ရသလို
လမ္းသင့္တိုင္းေလွ်ာေမြးေလးကို
ဗာရာဏသီခ်ဲ႕ရတယ္
စိတ္ညစ္တဲ့အခါ ညည္းၾကမယ္
သံသရာဆိုတာ စီဒီေခြလိုလည္ေနတာ အခ်စ္ရဲ့။
ဆံပင္အသစ္ေကာက္တဲ့မိန္းမေပါ့ဗ်
စိတ္အသစ္ေလးကိုလည္းေကာက္ပစ္လိုက္ျပန္ျပီ
သူကဝတယ္ ထိုင္ခ်လိုက္တိုင္း
စကတ္ခ်ဳပ္ရိုးေတြေျပေျပက်တတ္တယ္
အဲဒီမွာ
ကၽြန္ေတာ္မ်က္စိလည္ေနတဲ့ေတာအုပ္
(မည္းေမွာင္လ်က္..)
သူ႕ကိုေခ်ာ့ရတာဝဋ္ေၾကြးတစ္ခုဆိုလည္း
အတိုးေရာအရင္းပါေျပးေျပးဆပ္ခ်င္ေနမိတယ္
သူ႕ဆီကေတာအုပ္မည္းမည္းေလးကိုရဖိ
ု႕က်ြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ကၽြန္
ဇာတ္သြင္းမိတာ
ကၽြန္ေတာ္မိုက္လို႕...။
သူကလည္း သမုဒယကို ျဖည္မခ်ခဲ့ဘူးဆိုတဲ့အေၾကာင္း
နွစ္ေယာက္တြဲေဆာင္းေနက်ထီးအျပာေလးကသိတယ္
ခ်စ္သူ႕ေတာနဲ႕လြမ္းရသူ႕ေတာင္လည္းသိတယ္
သူ ပစ္ထားခဲ့တဲ့အတိုင္းပဲ
ကၽြန္ေတာ္ရွင္သန္ေနဆဲပါ
အသည္းကြဲကဗ်ာေတြမေရးပါဘူး
အရက္မေသာက္ဘူး
မငိုဘူးမရယ္ဘူး
သူကေတာ့ဟိုဘက္စာမ်က္နွာမွာ
သူ႕ထက္ဝတဲ့လူၾကီးတစ္ေယာက္နဲ႕မဂၤလာေဆာင္လို႕
ေပ်ာ္ေနမွာပဲ
ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကၾကည့္ရင္လား
ဘာေျပာေကာင္းမလဲ
ယခင္စစ္တလင္း ယခုေျမပဲေတာင့္ေတြလွန္းထားတယ္ ေအးေဆးပဲ။
ဟုတ္တယ္ေလ
သံသရာဆိုတာစီဒီေခြလိုလည္ေနတာအခ်စ္ရဲ့။ ။
ေအာင္မွဴးေဝ
No comments:
Post a Comment